We zijn met een goed gevoel richting de haven in Nagoya gereden voor de eerste echte wedstrijd Robocup in Nagoya. Eens aangekomen zijn we gaan uitpakken bij onze stand, hebben we de laptops aangesloten en het programma nog een keer op de robots gezet. Vervolgens zijn we nog een keertje naar het voetbalveld gegaan om de robots voor de laatste keer te testen. Alles zag er goed uit.
Om 10:10 hadden we onze eerste wedstrijd. Eens aangekomen bij ons veld bleek dat we niet de juiste papieren hadden. Het bleek het inspectieboekje te zijn. Wij wisten niet dat dat bestond en waar je dat vandaan moest halen, en het ergste van alles was dat de scheidsrechters en de organisatoren geen Engels spraken. Na enkele minuten te communiceren met behulp van gebarentaal hebben we de juiste papieren eindelijk gekregen en hebben we onze robot gekeurd. Toen we weer naar het veld kwamen bleek de score al 6 – 0 te zijn. Dat komt doordat we 3 minuten te laat waren en elke 30 seconden gelijk staat aan een doelpunt. We hadden onze robots snel in de juiste positie gezet, en gehoopt voor het beste. De eerste 4 minuten hadden we 3 doelpunten gemaakt, de score was toen 6 – 3. We hoopten dat we de score ten minste gelijk konden maken, maar helaas stopte onze keeper met werken en speelden we de wedstrijd 2 tegen 1. We hadden gehoopt dat onze aanvaller het wel zelf aankon. Helaas waren de Koreaanse robots veel sneller dan onze aanvaller, en 2 tegen 1 eindigde met een 10 – 3. Het was een eerlijke wedstrijd, en we hoopten voor het beste voor de volgende wedstrijd tegen de Slovenen.
We hadden ruim 3 uur tijd voor de volgende wedstrijd, en dus genoeg tijd om de robots te repareren. De keeper was ondertussen gerepareerd. Later tijdens het testen hadden we waargenomen dat de aanvaller rare bewegingen begon te maken. Na een korte analyse bleek het de Tsop (De sensor om de bal te zien) te zijn. Ondertussen zagen we de Slovenen heel erg veel naar ons kijken en ook heel veel foto’s maken, wat heel verdacht leek. We gingen met een goed gevoel richting het veld van onze volgende wedstrijd. Wij gaven ons inspectieboekje en stonden klaar om de wedstrijd te beginnen, In tegenstelling tot de Slovenen die met 6 mensen rondom de scheidsrechter stonden te praten en foto’s en video’s lieten zien. Pas na tientallen minuten werd ons door gegeven dat wij iets deden en dat er iets aan onze robot niet goed leek te zijn volgens de Slovenen. Het begon een hele oncomfortabele situatie te worden toen de organisatoren van het hele evenement kwamen. De organisator vertelde ons dat ze na de wedstrijd met ons zou willen praten.
Met een heel slecht gevoel en heel veel stress begonnen we de wedstrijd. De Slovenen hadden een robot die best veel op onze robot leek. De eerste 2 doelpunten hadden de Slovenen gescoord. Na een snelle aanpassing van de posities van onze robots maakten we 5 doelpunten. De volgende kick off begon en er gebeurde iets wat niemand verwachtte; De Sloveense robot kwam tegen onze aanvaller aan en maakte die een kortsluiting in onze robot. Wat tot een complete doorbranding van het systeem van ons systeem veroorzaakte. Het ergste wat er kon gebeuren is spelen met alleen de keeper, maar gelukkig hadden we de keeper nog. We hoopten dat we de score zo konden houden, en konden winnen. De eerste helft was geëindigd met een 5 – 4. Er was dus een kans dat we zouden winnen. In de pauze tussen de helften probeerden we de aanvaller te repareren, er bleek meer verbrand zijn dan we hadden verwacht, en was er niet genoeg tijd om het te repareren. De Slovenen waren ook bezig met hun robots tijdens de Pauze. De tweede helft ging sneller dan we hadden gedacht; de Slovenen hadden hun tactiek aangepast en scoorden erg snel. De wedstrijd eindigde met een 5 – 9.
Na de wedstrijd gingen we richting het kamertje van de organisatoren en waren we aan het praten met de OC. Na een heel oncomfortabel en een niet lief gesprek bleek dat we helemaal NIETS fout hadden gedaan, en nog steeds mee konden doen. Alles was voor niets.
Voor de laatste wedstrijd hebben we ons goed voorbereid en zijn we met een goed werkende robot de wedstrijd begonnen. We zaten in ons team met 4 andere landen, tegen 5 andere landen. Ons team bestaat uit: Slovakije, Hongarije, Austria, Japan en ons. De wedstrijd ging erg goed en onze robot stond als een verdediger achter. De robot deed erg goed zijn werk en hield erg veel ballen tegen. We waren erg blij dat onze robot heel veel deed tijdens de wedstrijd, en andere landen waren erg blij met onze robot. De eerste helft verloren we 3 – 1. De score was niet best, maar de emoties en het geschreeuw van honderden mensen was erg leuk om mee te maken, en zeker wanneer er geklapt werd voor onze robot. De tweede helft ging niet best, De Hongaarse robot stopte met werken en verloren we 4-0.
Het was al best laat en iedereen was moe, dus gingen we naar het hotel met 2 werkende robots. We zijn nu aan het uitrusten en hopen voor het beste voor morgen.
